İnsan papilloma virüsü (HPV) epitel hücrelerini etkiler ve partikül çapı 55 nm'dir. Bir özellik, cilt epitelinin yanı sıra mukoza zarlarının çoğalmasıdır. İlk aşamada, patojen genellikle epitelin bazal hücrelerini etkiler ve mikrotravma yoluyla onlara nüfuz eder. Lokalize papillomlar genellikle boyun derisinde, koltuk altlarında, kasıklarda ve cinsel organlarda (en yaygın olarak), ağız mukozasında ve nazofarenkste görülür.
Bu virüs yıllarca asemptomatik olabilir. HPV'yi tespit etmek için elektron mikroskobik veya moleküler hibridize yöntemler kullanılır.
İnsan papilloma virüsü türleri
İnsanlarda, mukoza zarlarını ve cildi etkileyen HPV ayırt edilir. Çok sayıda papillomavirüs arasında onkojenik riski düşük ve yüksek olan türler vardır. Onkojenik özelliklerin, DNA'yı insan hücrelerinin genomuna entegre etme yeteneği ile ilişkili olduğu kanıtlanmıştır.
Virüs vakaların %10-20'sinde aktive olur. Türüne bağlı olarak, bu iyi huylu veya kötü huylu lezyonlara yol açabilir. Bazı HPV'ler onkojenik değildir. Siğiller ve genital siğillerin ortaya çıkmasına neden olurlar. En yaygın olanları HPV 6 ve 11'dir.
HPV onkogenleri, özellikle serviks veya anüste kanserli lezyonlar geliştirme riski yüksek olanlardır. Cilt açısından HPV 16 ve 18 daha sık görülürken, HPV 5 ve 8 cilt kanserine yol açabiliyor. HPV ile indüklenen kanserin en iyi bilinen şekli rahim ağzı kanseridir. Ancak erkekler, en kötü durumlarda penis veya anüs kanserine neden olan papilloma virüsüne de yakalanabilir.
Genellikle kadınlar HPV 16 ile karşı karşıya kalırlar - bu, introzomal parazitizmin, yani hücre kromozomunun dışında (iyi huylu) gözlendiği bir formdur. HPV 18, yüksek onkoloji geliştirme riski ile karakterize edilir - ilk önce, bir süre sonra kansere dönüşen iyi huylu tümörler oluşur. Bu durumda viryonlar küçüktür (30 nm'ye kadar).
HPV enfeksiyonlarının çeşitli türleri şunlara yol açar:
- serviksin neoplazmaları;
- invaziv veya preinvaziv onkoloji;
- idrar yolu ve cinsel organların genital siğiller.
Patojenin vücuda alınması her zaman hastalığa yol açmaz. Her şey predispozan faktörlere bağlıdır: artan cinsel aktivite, vitamin eksikliği, hamilelik, hipotermi, endometriozis, sigara, alkol kötüye kullanımı vb. İyi bir bağışıklık sistemine sahip bir organizmada bile viral bir enfeksiyonun ortaya çıkabileceği unutulmamalıdır.
Enfeksiyonun özellikleri
İnsan papilloma virüsü oldukça bulaşıcıdır. Genellikle enfekte bir kişiyle doğrudan temas, ciltten cilde veya mukoza zarından mukoza zarına bulaşır. Genital enfeksiyonlarda, bu en sık vajinal veya oral seks sırasında ortaya çıkar. Çok sayıda seks partneri veya diğer CYBE (cinsel yolla bulaşan enfeksiyonlar) riski artırır. Nesneler, kontamine giysiler veya yatak takımları yoluyla dolaylı bulaşma da mümkündür, ancak nadiren gerçekleşir.
Vakaların %7'sinde virüsün anneden çocuğa geçişi, enfeksiyonun aktif olduğu doğum sırasında meydana gelebilir. HPV 16 veya 18 ile enfekte olmanız durumunda risk %40'a çıkar.
Epitele nüfuz eden, bütünlüğü bozan papillomavirüs enfeksiyonu, siğiller veya siğiller şeklinde alt epitel hücrelerinin büyümesini teşvik eder. Hastalığın bu formu bulaşıcıdır ve başkalarına hızla yayılır. Kural olarak, siğiller ve kondilomlar metastaz yapmazlar ve sıklıkla kendiliğinden kaybolurlar.
HPV semptomları
Kuluçka süresi 9 aya kadar sürer (ortalama 3 ay). HPV vücutta belirgin semptomlar olmadan bulunabilir. Virüs aylarca veya yıllarca fark edilmeyebilir. Bu aşamada bile bulaşıcıdır.
Cilt siğiller genellikle kümeler halinde oluşur ve kaşıma ile artar. Papillomun en yaygın iki şekli ya grimsi, sert, kırık bir yüzeyle kabarık (yaygın siğil) veya düz ve kırmızımsıdır (düz siğil). Ayak tabanlarında veya topuklarda dikenli siğiller bulunur, içe doğru büyür ve bu nedenle genellikle ağrılıdır.
Genital siğillere neden olan ajanlar vücudun nemli ve sıcak kısımlarında meydana gelir, bu nedenle kıvrımlarda ve mukoza zarlarında lokalize olurlar. Kaşıntı veya yanma gibi semptomlara neden olabilirler. Genital siğillerde kuluçka süresi yani enfeksiyon ile semptomların başlaması arasındaki süre 3 hafta ile 8 ay arasında değişmektedir.
Farklı patojenlerin neden olduğu çeşitli genital siğil türleri vardır:
- Genital siğiller. Genellikle kümeler halinde duran ve labia, vajina, penis, üretra, anal kanal ve rektumda oluşan soluk veya kırmızımsı nodüller. Son derece bulaşıcıdırlar.
- Düz siğiller. Düz budaklar şeklinde görünürler ve esas olarak kadın genital organlarında bulunurlar. Kanser geliştirme riskini arttırırlar.
- Dev siğiller (Buschke-Levenshtein tümörleri). Çevredeki dokuları yok ederek devasa oluşumlar halinde büyürler. Nadir durumlarda dejenere olabilir ve skuamöz hücreli karsinomaya yol açabilirler.
Üst solunum yollarındaki mukoza zarının enfeksiyonu da mümkündür. Gözlerin konjonktivası etkilenerek pembe gövde büyümesine neden olabilir. Doktorun ancak asetik asit (siğillerin renginin bozulmasına neden olan) veya mikroskop gibi yardımcı maddeler yardımıyla görebileceği asemptomatik bir seyri tespit etmek daha zordur.
Ayrıca virüs herhangi bir doku değişikliği olmaksızın hücrelerde de yerleşebilir. Sonra gizli bir enfeksiyondan, yani patojenlerin varlığından, ancak semptomsuz olduğundan bahsederler. Enfeksiyondan sonra, bu aşama birkaç haftadan birkaç aya kadar sürebilir.
Olası sonuçlar
Enfekte olduğunda, virüsler cildin ve mukoza zarının integumenter dokusunun hücrelerine nüfuz eder, hücre yapılarının çekirdeğine yerleşir ve orada çoğalır. Genellikle, bu tür HPV enfeksiyonları fark edilmez ve bağışıklık sistemi patojenle başarılı bir şekilde savaştığı için sonuç vermeden kendi kendine iyileşir.
Ancak bazı HPV türleri cilt değişiklikleri yani büyümeler yaratır. Olası formlar arasında, örneğin yüzü, kolları veya bacakları etkileyebilen genital siğiller veya siğiller ve papillomlar bulunur.
Sebep olunan doku değişiklikleri çoğunlukla iyi huyludur, ancak aynı zamanda dejenere olabilir ve kansere yol açabilir. Örneğin kanser, HPV enfeksiyonundan on yıllar sonra ortaya çıkabilir. Dış kadın genital organlarının kanseri (vulva ve vajina kanseri), anal kanser, penis kanseri ve ağız ve boğaz kanseri (baş ve boyun tümörleri) de mümkündür.
tanı koymak
Jinekoloğa önleyici ziyaretlerin bir parçası olarak kadınlarda HPV enfeksiyonu testi yapılır. Jinekolojik muayene sırasında serviksin astarından bir sürüntü alınır, buna Papanicolaou testi (sitolojik muayene) denir. Elde edilen materyal, kanser öncesi koşulları belirlemek için doku değişiklikleri açısından incelenir.
Alternatif olarak, bir mukozal sürüntü veya doku örneğinden alınan hücre materyalinin bir laboratuvarda belirli virüsler için test edildiği bir HPV testi yapılabilir. Ancak bu, sadece etkilenen bölgenin enfeksiyonunu kanıtlamaya izin verir, ancak doku değişikliklerinin olup olmadığı hakkında herhangi bir ifadede bulunmaz. Bu nedenle, bir HPV testi, özellikle Pap testi ile birleştirildiğinde anlamlıdır ve kanser öncüllerinin erken bir aşamada tespit edilmesine yardımcı olabilir.
Test pozitifse, enfeksiyon her zaman kansere yol açmadığından, bu henüz endişe kaynağı değildir. Doku değişikliklerini erken aşamada tespit etmek için düzenli muayene önerilir. Tersine, negatif bir test sonucu, geçmişte vücudun başarıyla savaştığı bir enfeksiyon olup olmadığını iddia etmemize izin vermez.
Erkekler için, testin düzenli olarak gerçekleştirileceği bir profilaktik muayene yoktur. Karşılık gelen bir kanser varsa, tümörün incelenmesi HPV enfeksiyonunun kanserin kökünde olup olmadığını belirleyebilir.
Gerçek zamanlı PCR gibi laboratuvar tanılarında özel DNA teknikleri de kullanılır. HPV tip 6 ve 11'in neden olduğu anogenital siğiller, pelvik muayene sırasında kolayca tespit edilir.
İnsan papilloma virüsü nasıl tedavi edilir
Çoğu durumda, hastalık kendi kendine geçtiği için tedavi gerektirmez ve ardından virüsler artık tespit edilmez. Bununla birlikte, durum böyle değilse, enfeksiyon daha uzun sürebilir ve aylar veya yıllar boyunca devam edebilir.
Bugüne kadar, bu virüs üzerinde, onu tamamen yok etmenin mümkün olacağı hiçbir sistemik etki yöntemi yoktur. Bununla birlikte, ortaya çıkan siğilleri tedavi etmek virüs sayısını azaltır, bu nedenle çoğu durumda bağışıklık sistemi diğer virüslerle savaşabilir ve böylece onlardan kurtulabilir. Bazı durumlarda, patojenler hayatta kalır ve tekrar tekrar semptomlara neden olabilir.
Terapötik taktikler, HPV'nin tipine ve hastalığın ilişkili resmine bağlıdır:
- Plantar ve genital siğiller, topikal salisilik asit formülasyonları ile tedavi edilebilir.
- Kriyoterapi de HPV için sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. Bu durumda, siğil sıvı nitrojen kullanılarak soğukla yakılır.
- Lazerler veya elektrokoter aynı derecede uygulanabilir yöntemlerdir.
Nüks sıklığı oldukça yüksek olduğundan, cinsel partneri enfekte etmemek için lezyonlar kaybolduktan birkaç ay sonra bile kendinizi düzenli olarak kontrol etmeniz ve prezervatif kullanmanız önerilir.
HPV kanserleri için tedavi çok daha zordur. Rahim ağzı kanserinde, genellikle vajinanın üst kısmı ve yumurtalıkların sırasıyla uterusun çıkarılması tavsiye edilir. Bu, nüks olasılığını dışlamak için radyasyon tedavisi ile desteklenebilir. HPV'nin neden olduğu diğer kanserler çoğunlukla radyasyon veya kemoterapi gibi hedefe yönelik tedavi ile tedavi edilir.
Ameliyatın kardinal bir çözüm olmadığı, sadece kozmetik bir sorunu çözdüğü unutulmamalıdır, çünkü çıkarıldıktan sonra virüs çevre dokularda kalabilir ve siğiller tekrar ortaya çıkabilir.
Enfeksiyonun önlenmesi
İki aşı vardır: bivalan HPV 16 ve 18 ve dörtlü HPV 6, 11, 16 ve 18. 14 yaş ve üstü tüm genç kızların aşılanması önerilir.
Aşı her tür HPV'ye karşı koruma sağlamaz. Bu nedenle 25-65 yaş arasındaki tüm kadınların aşılı olsalar bile düzenli olarak smear muayenesi yaptırmaları önerilir.
Genital siğillerin zamanında tespiti ve tamamen çıkarılması hastalık riskini azaltır. Enfeksiyon bulaşmasını önlemek için prezervatif kullanmanın etkinliği, bu durumun gelişme riskini önemli ölçüde azaltabilir. Bu enfeksiyonun neden olduğu hastalığın ilk aşamalarının önlenmesi ve tedavisi için en umut verici yöntem, spesifik bir çok değerlikli aşıdır.